Doorgaan naar hoofdcontent

Ik stel me even voor

Be a pineapple: stand tall, wear a crown.
And be sweet on the inside.  

Fijn je dat je mijn blog bezoekt. Ben je benieuwd naar het gezicht achter deze blog? Ik vertel je meer over mezelf in deze post.

I am not what happened to me, I am what I choose te become

Mijn naam kan je wel raden: ik ben Laurence. Mijn familie en vrienden noemen me ook wel Laurie. Ik ben 29 jaar en word op 1 mei 30! Ik kan het zelf nauwelijks geloven.
Ik heb 4 kinderen. Mijn oudste zoon Tamiz is bijna tien jaar. Na hem volgen er nog drie kleine meiden: Maysoon wordt er zes, als vierjarige volgt Tasniem en ons jongste lievelingetje Manar sluit met haar twee jaar het rijtje af. 
Ja, ik hoor je al denken "Wow, zo jong en al zoveel kinderen." Dat klopt en daar ben ik ontzettend trots op! Het is niet altijd makkelijk geweest en dat is het nog steeds niet, maar het geeft me een immense voldoening. Kinderen zorgen ervoor dat je anders in het leven staat.
Samen met mijn man en kinderen wonen we ontzettend graag in ons huis in Mortsel. Onze tuin is omgeven door hoge bomen waar veel vogels fluiten en hun nestje bouwen. Het is echt ons klein paradijs waar we volop van genieten.

Er is geen weg naar geluk, geluk is de weg.

Ik ben iemand die niet veel stilzit en wanneer dat toch eens voorvalt plof ik graag ik de zetel en kijk ik een beetje televisie. Moet ik je vertellen dat dit niet vaak voorkomt? Het zal je niet verbazen hé? Een opleiding volgen, vier opgroeiende kinderen en hun bijhorende sportactiviteiten... Dat is vooral veel 'taxi mama' spelen of fruitmama zijn op school. Oeps, het huishouden mag ik niet vergeten! 

Maar ik doe alles met heel veel overgave, want zoals Boeddha zegt: "Er is geen weg naar geluk, geluk is de weg".


Wat zijn mijn passies, wat doe ik echt heel graag?

Als ik je een opsomming moet geven van alles waarvan ik hou, dan zeg ik nu al: dat lukt me niet! Ik hou vooral van kinderen en vind het boeiend hen bezig te zien. Ik geniet van wandelingen in de natuur met mijn gezin en van met hen te spelen in de zon. Echt superblij word ik van de geur van mijn versgebakken taart of cupcakes. Aan de andere kant richt ik graag mijn huis in met leuke spulletjes die ik ergens op de kop kan tikken. 
Eropuit trekken met mijn gezin in eigen land of een autoreis naar het buitenland is natuurlijk de max! De weg naar de bestemming is een avontuur op zich. Picknicken onderweg of kleine dorpjes bezoeken, zalig!
Maar voor een klasje staan is echt iets apart. Het is de droom die ik al jaren koester en die nu uitkomt. Dat fijne gevoel zal me nooit meer loslaten. Aan Marco Borsato zeg ik alvast dat de meeste dromen echt niet altijd bedrog zijn!
Ik vind van mezelf dat ik geen moeilijk karakter heb. Ik kan goed luisteren en zoek naar oplossingen moest dat nodig zijn. Maar misschien vinden anderen dat ik toch niet de gemakkelijkste ben? 😀

Zo, nu heb je een klein idee van wie ik ben en hopelijk ben je nieuwsgierig naar mijn volgende posts! 

Tot snel,

Laurence



Reacties

Populaire posts van deze blog

Juf Laurence post-corona

In tijden van Corona Leraar maakt samen met twee leerlingen een pakkende video met een boodschap voor de wereld Leraar Michiel Crijns van de Sancta Maria-school in Leuven maakte met de twee meisjes die toch naar school kwamen tijdens de lockdown een video. De video kreeg de titel ‘Liefde in tijden van corona’ .  “We moeten de raadgevingen opvolgen, maar we moeten ook uitgaan van de kracht van mensen. Een universele kracht is de hoop die wij stuk voor stuk koesteren, en dat wilden we met de video overbrengen” , zegt Crijns.  Met deze videoboodschap willen zij  een boodschap van hoop verspreiden en  hopen zij dat ook na de Corona crisis de collectiviteit en de kracht van mensen samen het verschil zullen blijven maken.  De volledige video kan je  hier  bekijken. Het beste uitzicht komt na de zwaarste klim De Coronacrisis woedt nog volop maar tegelijkertijd tekenen zich de contouren af van een wereld na Corona. Maar hoe zal die eruit zien? Zal iedereen armer worden na de enorme kla

Filosoferen in Corona tijden

Hoe de de wereld er straks uitziet is niet te voorspellen. Maar we kunnen haar wel helpen vormgeven. Als ik in de mogelijkheid ben, maak ik graag tijd om tussen het dagelijkse werk door één of ander interessant artikel te lezen. Dat is in deze Corona tijd niet zo eenvoudig, vooral nu mijn jongste dochter volop aan haar zindelijkheidstraining is begonnen. Het interview met de filosofe Daan Roovers vond ik de moeite waard om met jullie te delen. De Nederlandse filosofe Daan Roovers is van mening dat niet iedereen door de lockdown gelijk behandeld wordt. Volgens haar ontstaat er misschien een soort oppervlakkige egaliteit, maar het coronavirus is zeker geen gelijkmaker, zegt zij. ‘Ouderen worden harder geraakt dan jongeren - mannen meer dan vrouwen - mensen met overgewicht meer dan mensen die dat niet hebben. Als de samenleving langzaam weer open wordt gesteld, mogen jonge mensen waarschijnlijk meer dan ouderen. En dat is ook redelijk te verdedigen.’ Een feit is dat men voor th

Mijn verhaal (in het kort)

Mijn verhaal (in het kort) 😊  De meeste dromen zijn bedrog... maar deze niet!  Van jongs af aan droomde ik ervan om juf te worden. Ik herinner me nog steeds juf Nadine van het tweede leerjaar. Ik keek enorm naar haar op, ze was mijn grote voorbeeld. Zij zorgde voor het kleine vonkje dat later zou uitgroeien tot mijn passie en dat is lesgeven.  Vanaf die tijd speelde ik steeds "schooltje" met mijn nichtjes en zusjes en je hoeft je niet af te vragen wie telkens de juf was.  Ik gaf les over de planeten en de maaltafels. Het schoonschrift moest ingeoefend worden... , ik was niet te stuiten. De dag dat mijn jongere zus naar het eerste leerjaar ging heb ik haar, of ze het nu wilde of niet, elke dag met haar huiswerk geholpen. Ze moest en zou oefenen! Let it go!  Opgroeien betekent ook een beetje loslaten... Jeugddromen vervaagden en op mijn achttiende studeerde ik af aan het Sint-Lievenscollege te Antwerpen. Ik vertrok op een lange buitenlandse reis en dacht helemaal